Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζεται ένα όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον από ερευνητές και επιστήμονες της υγείας και της άσκησης για την φυσική δραστηριότητα των νέων ανθρώπων, κυρίως εξαιτίας της άμεσης θετικής συσχέτισής της με την υγεία (Cale et al, 2005). Κατά τους  Armstrong et al, (1998) ένα σημαντικό ποσοστό των νέων ανθρώπων παρουσιάζεται ανενεργό, όσον αφορά  την άσκηση, και οδηγείται σε μια περισσότερο καθιστική ζωή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του ενδιαφέροντος για την ανάπτυξη και εφαρμογή παρεμβάσεων σχεδιασμένων να ενισχύσουν τη συμμετοχή των παιδιών σε φυσικές δραστηριότητες.

Όπως είναι φυσικό, δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή στο ποσοστό φυσικής δραστηριότητας εντός του σχολείου και στο μάθημα της Φυσικής Αγωγής (ΦΑ). Σύμφωνα με τους Stone et al, (1998) οι σχολικές παρεμβάσεις για την φυσική δραστηριότητα έχουν ένα σημαντικό πλεονέκτημα επειδή τα προγράμματα άσκησης μπορούν να ενσωματωθούν μέσα στον ημερήσιο κύκλο μαθημάτων. Η σχολική ΦΑ είναι η πιο συχνή μορφή παρέμβασης για τα νέα παιδιά (Cale et al, 2005). Επιπλέον αν και ένας σημαντικός αριθμός μαθητών συμμετέχει σε αθλητικές δραστηριότητες εκτός σχολείου ένα εξίσου σημαντικό ποσοστό μαθητών απέχει από αυτές. Το στοιχείο αυτό κάνει ακόμα πιο αναγκαία την άσκηση και τον προσανατολισμό προς αυτήν μέσω  του μαθήματος της ΦΑ.

Σύμφωνα με τον Corbin (2002), ένας από τους κύριους στόχους της ΦΑ είναι η δια βίου άσκηση για την υγεία. Ο βασικός πυλώνας εκπαίδευσης των παιδιών, εντός του μαθήματος της ΦΑ, πρέπει να επικεντρώνεται στην ενίσχυση της παρακίνησής τους για φυσικές δραστηριότητες( Biddle and Chatsizarantis, 1999, Corbin, 2002).

«Όταν σχεδιάζεις  για  ένα

χρόνο  φύτεψε σπόρους,

όταν σχεδιάζεις για μια

δεκαετία φύτεψε δέντρα.

Όταν σχεδιάζεις για μια ζωή,

εκπαίδευσε και μόρφωσε

τους ανθρώπους»

                           Κινέζικη παροιμία